Gatunek byliny należący do rodziny różowatych. Jest gatunkiem eurosyberyjskim, występuje w Azji od Syberii przez Mongolię po Chiny i w północnej i środkowej Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą, miejscami występuje bardzo licznie. Rośnie na brzegach wód, na mokrych łąkach, w świetlistych zaroślach nadrzecznych, nad rowami. Jest lubiącym półcień hygrofitem.

Łodyga: Wzniesiona, prosta, naga i sztywna, górą rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 150 cm, łatwo łamie się.

Liście: Liście przerywano nieparzysto-pierzaste, pofałdowane, posiadające półokrągłe, ząbkowane przylistki częściowo zrośnięte z łodygą. Listki główne są szerokojajowate, listek szczytowy jest znacznie większy, szeroki. U roślin rosnących w zbiorowisku muraw na niżu jest on zwykle dłoniasto trójklapowy, u roślin rosnących w wilgotnych lasach pięcioklapowy. Wszystkie listki są podwójnie ząbkowane, na górnej stronie ciemnozielone i nagie, spodem jaśniejsze, mniej lub bardziej filcowane.

Kwiaty: Drobne, żółtobiałe, tworzą na wierzchołku łodygi dużą wierzchotkę dwuramienną. Składają się z 5-6 płatków korony, licznych pręcików, mających nitki dwukrotnie dłuższe od płatków korony oraz kilku, skręconych śrubowato słupków.

Owoc: Spiralnie skręcona, brunatna, jednonasienna niełupka.

Kłącze: Członowane, zdrewniałe, grube z licznymi włóknistymi korzeniami.

Surowiec zielarski: Kwiaty zawierają olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne i glikozydy fenolowe (spireina, salicyna).

• Ma właściwości przeciwgorączkowe (dzięki zawartości salicyny), napotne, moczopędne. (Aspiryna).
• Napar używany jest do leczenia przeziębień, chorób górnych dróg oddechowych, pomocniczo przy grypie i chorobach reumatycznych, zwykle w mieszance z innymi ziołami; czarnym bzem, korą wierzby, liśćmi brzozy.
• Odwary lub napary z kwiatów wiązówki działają przeciwzapalnie i przeciwbólowe w chorobie reumatycznej.
• Wyciągi z kwiatów wiązówki stosuje się najczęściej do kąpieli leczniczych jako pomocniczy środek w leczeniu gośćca stawowego, zwłaszcza u osób starszych.

Zbiór i suszenie: Zbiera się całe kwiatostany i suszy w cieniu, w temperaturze nie przekraczającej 30°C. Z liści otrzymywano dawniej żółtozielony barwnik do tkanin.

Napar (z kwiatów wiązówki)

2 łyżki kwiatów zalać 2 szklankami wody wrzącej i naparzać pod przykryciem 15 min. Odstawić na 15 min i przecedzić. Pić 1/2 szklanki 3 razy dziennie w 1 godz. po jedzeniu jako środek pomocniczy w chorobie reumatycznej.