Muchomor Czerwony

Muchomor czerwony (łac. Amanita muscaria) jest to prawdopodobnie najbardziej negatywnie spostrzegany grzyb. Liczne doniesienia mediów ostrzegają, że jest śmiertelnie trujący. W rzeczywistości jest on jednak bardzo mało trujący. Według Dr Phil. Christiana Ratscha nie istnieje ani jeden potwierdzony przypadek śmierci przez spożycie muchomora.

Grzyb ten jest prawdopodobnie najstarszym halucynogenem w historii ludzkości. W wielu kulturach, takich jak na Syberii, północnej Euroazji, regionie celtycko –germańskim u mieszkańców druidów, w prekolumbijskiej Ameryce, a nawet w tradycyjnym japońskim szamanizmie był i nadal jest wykorzystywany do szamańskiej pracy.

Powody spożycia muchomora są różne: by znaleźć przyczynę chorób, by skontaktować się z przodkami, by spojrzeć w przyszłość, były również wykorzystywane w czasie spotkań plemiennych.

Właściwości

Świeże grzyby zawierają następujące substancje czynne:

Muskarynę, muscymol (powstaje z dekarboksylacji kwasu ibotenowego, który jest toksyczny i może wywołać zatrucie pokarmowe, któremu towarzyszy biegunka, wymioty, dreszcze, czy bóle brzucha, jest on jednak nietrwały i pod wpływem wysokiej temperatury przechodzi w panterynę –muscymol który jest znacznie lepiej tolerowany przez żołądek, wzmacnia on również dzialanie psychoaktywne, w śladowych ilościach występuje także pochodna izoksazolu - muskazon.

Rola w szamańskiej pracy

Jak już wspomniano wcześniej, grzyb odgrywa ważną rolę w szamańskiej pracy. Spożywanie muchomora ma na celu połączyć nas z duchem grzyba, Tengu lub Deva. Duch ten pomaga szamanowi dostać się do tak zwanego świata podziemia. Stamtąd, dobrze wyszkolony szaman, może skontaktować się ze swoimi przodkami, którzy doradzają mu w różnych sprawach plemienia.

Grzyb wprowadza w inny stan świadomości. Tutaj, szaman przechodzi do "innego świata". Ta podróż zaczyna się na ogół poprzez koncentrowanie się na prawdziwym lub wymyślonym wejściu np szczelina w jaskini, mysia dziura, itp. Szaman koncentruje się , by przejść przez to wejście. Jeśli to się powiedzie, dostanie sie do tunelu, przez który wkracza do krainy podziemna z dziwnymi zwierzetami, roślinami, budynkami. Ten świat wydaje się nam znajomy, a jednocześnie nieznany. Jest też zupełnie normalne, że zwierzęta i rośliny komunikują się lub zmieniają swój kształt.
W tym świecie, niedoswiadczona osoba bez szamanskiego przewodnika może się całkowicie zatracić, dlatego ważne jest, aby do innego świata wybrać sie w obecności doświadczonego szamana lub przewodnika - opiekuna.

Duchy natury

Aby zrozumieć pracę szamana, należy patrzeć z perspektywy prymitywnych ludzi plemiennych żyjących w zgodzie z naturą. Ci postrzegają siebie jako część natury, podczas gdy ludzie na zachodnie widzą siebie bardziej jako władców natury, co jest dużym błędem.
Dla ludów „prymitywnych” istnienie duchów natury jest oczywiste, widzą je w drzewach, kamieniach, roślinach, zwierzętach itp. Jednak duchy natury nie posiadają duszy, są to niezależne, eteryczne istoty, które utrzymują równowagę przyrody. Dla nich te stworzenia są wszędzie i żyją w zgodzie z nimi. Dla wielu ludzi w świecie cywilizacji jest to trudne do zrozumienia, ale to dlatego ze nie żyją już tak blisko natury, widzą naturę jako przeciwnika, którego należy podporządkować, a nie patrzą na siebie jako na część natury. Również my możemy nawiązać kontakt z duchami natury, kiedy chodzimy po lesie, spędzamy czas nad jeziorem lub w innym miejscu w przyrodzie, możemy nauczyć się otworzyć nasze umysły na otaczający nas świat. Jest to długi proces, który jednak poprzez Amanite można wspomóc . By zrozumieć pracę szamańską ważne jest, aby przyjąć, że te istoty istnieją, nawet jeśli nie możemy ich dostrzec.
W mitologii skandynawskich i syberyjskich szamanów muchomor pochodzi ze śliny najwyższego Boga i do dziś czczony jako święty.
Według Aborygenów duchy nie zniknęły. Czekają w kamieniach, roślinach i zwierzetach, by człowiek je odkrył.

Zastosowanie medyczne

Amanite używano aż do XIX wieku pod nazwą Fungus Muscarins. Stosowany byl w leczeniu padaczki i gorączki. Obecnie nie jest już stosowany w medycynie konwencjonalnej. W homeopatii nadal jednak można znaleźć preparaty z Amanity. Są one stosowane jako środki uspokajające, przy depresji, chorobie Parkinsona, bólu głowy, szumach usznych, zapaleniu pęcherza moczowego.
W medycyny szamańskiej poprzez kontakt z duchem Devy przyczyna choroby jest wyszukana i leczona.
W medycynie syberyjskiej, zimny wodny ekstrakt z grzyba, stosuje sie zewnętrznie w leczeniu ukąszeń węży.

Ceremonia

Jak już wyżej wyjaśniono, chodzi o używanie Amanity nie jako narkotycznej ucieczki od rzeczywistości, ale raczej o osiągnięcie innego stanu świadomości, o kontakt z Deva, duchem grzyba. Jeśli to połączenie już nastąpi, ważne jest, aby dać sie prowadzic przez Ducha, więc "niech sie dzieje", cokolwiek siewydarzy. Następnie pojawia się to, co jest przydatne dla osób, które mają być leczone, aby poprawic swój stan zdrowia lub rozwiązać inny problem.
Na ceremonii szaman używa bębnów i innych instrumentów muzycznych, ale także ruchu, zapachu i tańca rytualnego, by się skontaktować z duszą pacjenta.
Uczestnicy w różny sposób reagują na ceremonię. Często obserwuje się, że ciało człowieka nie może „usiedzieć” i zaczyna tańczyć. Taniec ten jest bardzo często wyrazem potrzeb psychologicznych. Przez ruch wypuszczone zostają stłumione emocje: "nie wypłakane łzy", "wyparte potrzeby" , "nie wypowiedziane słowa" i człowiek uwalnia się od nich.

Dzialanie Amanity

Amanita zaczyna działać po około jednej godzinie po zjedzeniu. Początkowo na ogół są odczuwalne nudności. Dzięki właściwościom grzyba zaczynają sie efekty wizualne, słuchowe i zmysłowe. Dźwięk słychać wyraźniej, także zmysł dotyku może być bardziej wrażliwy niż zwykle. Niektórzy ludzie niezdający sobie sprawy z siły halucynogennego działania amanity nie chcą się temu poddać. Występuje przez to zwiększenie aktywności fizycznej, która może także prowadzić do nudności i wymiotów. Może się też zdarzyć, że osoba zostaje ogarnięta przez nagłą chęć spania. Ponadto, może nastąpić stan zmianny pomiędzy snem i czuwaniem. Niektórzy ludzie nie odczuwają żadnych nudności. Zdarza sie, że występuje zwiększone pocenie i ślinienie się. Inne objawy to wizje i halucynacje, które mogą trwać kilka godzin. Użytkownicy zgłaszają również wyjątkową jasność umysłu, klarowność myśli. Po zaniku mdłości zwykle przychodzi głęboki, mocny pełen wizji sen.

Christian Ratsch mówi (z własnego doświadczenia) ,że spożycie Muchomora bardziej przypomina mu opium niż grzyby z rodzaju Psilocybe.

"Miałem wrażenie, że po raz pierwszy w swoim życiu rozsądnie i racjonalnie myślę, to było dokładne przeciwieństwo tego co ludzie sobie myślą o odurzeniu . (...) Potem było bardzo dziwne uczucie lotu, nie w tym sensie, że lecisz w przestrzeni fizycznej, ale przez czas, można się cofać w czase i wylądować gdzieś, w coś, co rozumiemy jako początek. "

Dawkowanie

Od około 5g suchych rzybów
Po około 30 minutach zauważamy bardziej wyczulone zmysły, dodatkowo wystąpić może uczucieprzyjemnego ciepła oraz lekkie zawroty głowy. Wtedy często następuje półsenny trans, często zauważalna jest wyraźna poprawa percepcji słuchowej. Dźwięki z oddali są postrzegane jakby pochodziły one bezpośrednio z otoczenia danej osoby. Na poziomie fizycznym wystepuje niewielka bezwładność i brak chęci poruszania się. Może też (choc rzadziej) wystąpić odwrotny skutek, człowiek czuje zwiększoną chęć poruszania się i ma ochotę tańczc. Niewielka dawka muchomora stymuluje także apetyt. Zaleca się czekać z jedzeniem do czasu” powrotu”, aż stan odurzenia przejdzie, gdyż jedzenie może stać sie prawdziwą ucztą bez umiaru.

Od około 8g suchych grzybów
Od tej ilości znaczna się intensyfikacja optyczna i akustyczna. Następuje bezwładność fizyczna, która prowadzi do półsnu i świadomego śnienia. Często przychodzi uczucie latania w przestrzeni i czasie, osoba czuje się przeważnie absolutnie spokojna, przyjacielska i jest wewnętrznie wyrównana. Stan ten często utrzymuje się nawet wiele dni później.

Od około 15g suchych grzybów
Przy takim stężeniu nie dochodzi już do drzemki, ale przechodzi się do snu transowego, mogą towarzyszyć temu również zawroty głowy. Sen ten jest często przerywany okresami wybudzenia się, w których świadomość i umysł są całkowicie jasne, następują też silne halucynacje słuchowe i wzrokowe. Możne wystąpić zmiana postrzegania kształtów i odległości, które mogą być inaczej odbierane, co było daleko, wydaje się nagle w zasięgu ręki lub przedmioty z bliska pojawiają się jednocześnie bardzo daleko. Całe otoczenie staje sie barwne i pełne życia, wszystko zdaje się oddychać. Wiązki światła są wszechobecne i zdają się pochodzić z wnętrza danej osoby. W idealnym przypadku, osoba zidentyfikuje siebie jako naturalną część tego kolorowego, tętniącego życiem świata i poczuje połączenie ze wszystkim.
Wysoka dawka jest postrzegana na ogół w sposób pozytywny, ale zdarza się, że jest odczuwana jako przytłaczająca, dlatego ważne jest, aby ceremonia odbywala sie pod okiem szamana lub kogoś doświadczonego.