Gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Pierwotnie rósł w regionie środziemnomorskim. Obecnie gatunek ten jest szeroko rozprzestrzeniony jako ogólnoświatowy chwast. W Polsce występuje pospolicie. Rośnie przy drogach, na torach kolejowych, podwórzach, na wysypiskach śmieci, ugorach, w ogrodach

Pokrój: Długość 20-40 cm. Charakteryzuje się dużą zmiennością budowy, w zależności od warunków środowiska.

Łodyga: Wzniesiona, pojedyncza lub rozgałęziająca się, pokryta gwiazdkowatymi włoskami, o wysokości 20-50 cm.

Liście: Przy ziemi tworzy różyczkę liściową, w której liście mają zmienny kształt; najczęściej są rozetkowe, podługowate, zatokowo wcinane, pierzastosieczne, czasami ząbkowane, a czasami, rzadko, bywają całobrzegie. Górne liście przeważnie ząbkowane i obejmują łodygę. Liście łodygowe są dużo mniejsze, siedzące i mają strzałkowatą nasadę.

Kwiaty: Drobne kwiaty tworzą grono na górnej, nieulistnionej części łodygi. W szczytowej części łodygi jest ono bardzo gęste, niżej rzadkie. 4 działki kielicha skośnie odstające, 4 płatki korony białe, lub różowe, 1 słupek i 6 pręcików. Czasami brak płatków korony. Roślina kwitnie przez cały sezon wegetacyjny – od marca aż do późnej jesieni.

Owoc: Trójkątna łuszczynka z sercowatym wycięciem na wierzchołku. Zawiera zwykle 10-20 czerwonobrunatnych lub żółtobrunatnych nasion o długości ok. 1 mm.

Surowiec zielarski: Ziele; zawiera biogenne aminy, takie jak: acetylocholina, cholina, histamina, oraz sole mineralne (głównie potasu), flawonoidy, garbniki, witaminę C, kwasy organiczne, olejki eteryczne.

• Ściągające.
• Moczopędne.
• Przeciwkrwotoczne.
• Preparaty z tasznika stosowane są przy małych krwotokach z przewodu pokarmowego, ukladu moczowego i nosa, a u kobiet do leczenia krwotoków z macicy i przy obfitych menstruacjach.
• Używany był w niektórych krajach do sporządzania sałatek oraz jako dodatek do zup.
• W medycynie tybetańskiej jest rośliną leczniczą stosowaną do leczenia oczu, biegunki i wzmacniania organizmu.

Zbiór i suszenie: Zbiera się całe pędy w okresie kwitnienia, suszy w temperaturze do 30 stopni Celsjusza. Nie należy zbierać roślin pokrytych szarobrunatnymi plamami, porażonych przez pasożytnicze grzyby. Ekstrakty zachowują przeciwkrwotoczne właściwości tylko przez 3 miesiące. Najbardziej skuteczny jest swieży sok z ziela.