Gatunek rośliny z rodziny szczawikowatych. Występuje niemal w całej Europie, na południe sięga po Hiszpanię, Włochy, Półwysep Bałkański i południową część Rosji. Występuje również na Kaukazie, Syberii, w Japonii oraz w Ameryce Północnej i Południowej. Jest pospolity na terenie całej Polski i w niższych położeniach górskich. Występuje w cienistych lasach liściastych i szpilkowych oraz w zaroślach.

Pokrój: Drobna bylina, osiągająca 8-15 cm wysokości.

Łodyga: Cienka, pełzająca, posiada łuskowate i cienkie rozłogi.

Liście: Trójlistkowe, cienkie, długoogonkowe, przypominają swym wyglądem liście koniczyny. Wszystkie odziomkowe, odwrotnie sercowate z krótkimi ogonkami.

Kwiaty: Kwiaty promieniste o symetrii 5-krotnej. Pojedyncze, dłuższe od liści, pięciopłatkowe, delikatne, płatki białe, zwykle czerwono żyłkowane z żółtą plamką u nasady. Trafiają się okazy o różowych kwiatach. Działki kielicha krótkie, zrosłe nieco u nasady, pojedynczy słupek z główkowatym znamieniem i 10 pręcików. Kwitnie od kwietnia do maja, czasem jesienią.

Owoce: Wydłużona, naga, 5-kanciasta torebka. Nasiona jajowate o zaostrzonych końcach.

Surowiec zielarski: Liście i kwiatostan.

Skład chemiczny: Zawiera duże ilości kwaśnego szczawianu potasowego, a także źródło witaminy C.

• Właściwości moczopędne.
• Ma działanie czyszczące krew, pobudzające procesy krwiotwórcze.
• Ma ogromny wkład z walką przeciwko chorobom serca.
• Stosowanie: przykładać stłuczone liście na rany.
• W stanach zapalnych dziąseł, żuć świeże liście.
• Napój ze świeżych liści obniża gorączkę i działa moczopędnie oraz uzupełnia niedobór witaminy C.
• Używany był dawniej w lecznictwie jako odtrutka przy zatruciach arsenem i rtęcią.
• Przy zaburzeniach menstruacji u kobiet.
• Do leczenia krzywicy i miażdżycy.
• Rak żołądka, rakowych wrzodach zewnętrznych i wewnątrz. (Wyciśnięty sok w sokowirówce, co godz. 5 kropli soku z wodą lub her. Ziołową). Zewnętrzne rakowe wrzody smaruje się świeżym sokiem.
• Bardzo dobry w chorobach Parkinsona.

Zbiór i suszenie: Liście zbiera się na wiosnę i wczesnym latem. Suszy się w warunkach naturalnych.

Dawniej używany był do farbowania tkanin, jako środek czyszczący, a także wytwarzano z niego kwas mrówkowy. Z liści przyrządzano dawniej sałatki, zupy i napoje orzeźwiające.

UWAGA: Przeciwwskazania; Nie należy szczawika spożywać przy chorobach nerek, dróg moczowych i gruźlicy. Duże dawki mogą mieć działanie szkodliwe.