Gatunek rośliny, należący do rodziny ślazowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie, Azji i Afryce Północnej. Gatunek pochodzenia irano-turańskiego, obcy w naszej florze, ale zadomowiony. Występuje pospolicie na całym niżu i w niższych partiach gór. W późniejszym czasie rozprzestrzenił się również w Ameryce Północnej.

Pokrój: Roślina cała naga, lub słabo owłosiona, osiąga wysokość 8-40 cm.

Łodyga: Rozesłana, częściowo podnosząca się, rozgałęziona.

Liście: W nasadzie sercowate, 5-7 klapowe, z płytko karbowanymi brzegami, owłosione. Wyrastają na bardzo długich (do 25 cm) ogonkach.

Kwiaty: Drobne, kieliszkowate kwiaty wyrastają po kilka w kątach liści na szypułkach o różnej długości. Działki kielicha o długości 5-7 mm są równowąskolancetowate, zaostrzone, z płaskim brzegiem i zrośnięte z kieliszkiem składającym się z 3 równowąskolancetowatych działek. Korona z 5 bladoróżowymi płatkami, 2-3 razy dłuższa od kielicha. Pręciki liczne i zrośnięte u nasady w rurkę, słupek wielokrotny o licznych szyjkach. Przedprątne, zapylane przez owady kwiaty kwitną od czerwca do września.

Owoc: Rozłupnia zawierająca kilkanaście gładkich rozłupek o zaokrąglonych brzegach, ułożonych w krążek.

Surowiec zielarski: Liście; zawierają sole mineralne, śluzy, garbniki, glikozydy antocyjanowe (m. in. malwina), cukry (galaktoza, glukoza, kwas glukuronowy, ramnoza, arabinoza).

• Osłaniające.
• Zmiękczające.
• Przeciwbiegunkowe.
• Przeciwzapalne.
• Żółciopędne.
• Stosuje sie wewnętrznie lub zewnętrznie w postaci maceratów, naparów, odwarów przy zaparciach, biegunkach, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zaburzeniach trawienia, przeziębieniach, stanach zapalnych układu rozrodczego, oczu, gardła,
• Dawniej spożywana była jako jarzyna.

Zbiór i suszenie: Liście zbiera się przy bezdeszczowej pogodzie i suszy w cieniu.