Pokrój: Kłącze krótkie, okryte resztkami przylistków, zakończone rozetką liści, korzenie wrzecionowato zgrubiałe, mięsiste.
Łodyga: Pełzająca lub podnosząca się o długości 15–50 cm.
Liście: Nieparzystopierzastodzielne, osiągają długość do 20 cm, złożone z 7–21 listków. Od spodu jedwabiście, srebrzysto owłosione. Listki podługowate, brzeg blaszek wyraźnie piłkowany.
Kwiaty: Pojedyncze, średnicy ok. 2 cm, długoszypułkowe, pięciopłatkowe: działki kielicha wcinane, płatki korony 2 razy dłuższe od działek. Barwa złocistożółta. Pod kielichem występuje jeszcze kieliszek złożony z 5 mniejszych listków. W środku kwiatu liczne słupki i pręciki na wypukłym dnie kwiatowym.
Owoc: Pojedynczy orzeszek, odpadający.
Surowiec zielarski: Ziele, korzeń.
Działanie
- Jako środek ściągający i przeciwzapalny, a także rozkurczający na mięśnie gładkie.
- Stosowany przy biegunkach, chorobach jelit i dróg żółciowych charakteryzujących się stanami kurczowymi.
- W początkowym stadium kamicy żółciowej.
- Przy zaburzeniach menstruacji.
- Przy nieżycie żołądka i jelit.
- Dzięki zawartości substancji gorzkich poprawia apetyt i ułatwia trawienie. Rzadko stosowany oddzielnie, stanowi składnik mieszanek ziołowych.
- Przy wzdęciach i przy braku apetytu.
Zbiór i suszenie: Ziele zbiera się w okresie kwitnienia i suszy w temperaturze do 60 °C.
Sztuka kulinarna: Surowe liście dodaje się do zup, kasz, można przygotować jak szpinak. Kłącze jadalne na surowo lub gotowane (w smaku podobne do pasternaku) Dawniej we Francji stosowano wyciąg wodny z pięciornika do pielęgnacji cery. Roślina niegdyś używana w garbarstwie ze względu na dużą ilość garbników.
Napar
1 łyżkę ziela zalać 1 szklanką wrzątku, a po 15 minutach przecedzić i pić po 1/l szklanki 3 razy dziennie. Dla wzmocnienia rozkurczowego działania tego ziela napar sporządza się w połączeniu z rumiankiem, liściem melisy, majeranku, kolendry lub ziela glistnika.
