Gatunek byliny z rodziny jasnotowatych. Ludowe nazwy: rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele. Rośnie dziko w Afryce Północnej, Europie Południowej i w Azji. Rozprzestrzenia się takze poza tymi obszarami, również w Polsce.

Pokrój: Roślina dorasta do 60 cm wysokości.

Liście: Okrągławosercowate, karbowane na brzegach, w kolorze od ciemnej zieleni po żółto-zielony. Liście o silnym, miłym zapachu.

Kwiaty: Na wiosnę i w lecie kiście małych, jasnożółtych kwiatków rozkwitają w miejscach połączeń liści z łodygą.

Surowiec zielarski: Liść melisy. Wytwarza się z niego olejek melisowy.

• Ma działanie uspokajające, stosowana też w bezsenności, depresji oraz nerwicy.
• Pomaga w bólach głowy, bólach menstruacyjnych i zespole przewlekłego zmęczenia.
• Zmniejsza wzdęcia i gazy, pomaga przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego.
• Zmniejsza napięcie jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit, działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo.
• Pomaga w wywołaniu menstruacji.
• Podczas gorączki schładza organizm.
• Pobudza trawienie, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego.
• Zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych, odpręża i regeneruje system nerwowy.
• Maść z melisy łagodzi zranienia i ukąszenia przez owady.
• Kompresy likwidują bolesne obrzęki.
• Ihalacje pomagają przy atakach alergii i kaszlu.
• Stosuje się ją do płukania jasnych włosów przy wypadaniu i łupieżu.

Sztuka kulinarna: Najczęściej spożywana jest w formie herbatki. Ze względu na walory smakowe świeże liście doskonale pasują do sałatek, nadając im cytrynowy smak. Dobrze zastępuje trawę cytrynową. Suszona melisa traci aromat cytrynowy.Wykorzystywana jest do produkcji likierów.