Gatunek rośliny należący do rodziny psiankowatych. Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego (Algieria, Maroko, Tunezja, Jugosławia, Grecja, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Izrael, Jordania,Liban; Syria; Turcja), rozprzestrzenił się również w innych regionach świata. Jest też uprawiany.

Pokrój: Bylina o wysokości do 30 cm i bardzo skróconej łodydze.

Liście: Krótkoogonkowe, zwykle nagie, na końcach zaostrzone. Duże, podługowatojajowate, karbowanoząbkowane.

Kwiaty: Wyrastają pojedynczo na długich szypułkach, mają 5-wrębny kielich, brudnobiałą lub zielonkawobiałą koronę, 1 słupek i 5 pręcików znajdujących się w rurce korony. Kwitnie od czerwca do lipca..

Owoc: Duże, kuliste, żółtawe jagody o nieprzyjemnym zapachu. Osiągają 2-3 cm średnicy.

Korzeń: Gruby, mięsisty, brązowy, często rozwidlony, wrzecionowaty, o długości do 60 cm.

UWAGA: Roślina trująca. Zawiera m.in. atropinę i alkaloidy z grupy tropanowych. Spożywana w większych ilościach może wywołać podrażnienie dróg oddechowych, podobno także delirium, jest psychoaktywna i ma właściwości mocno pobudzające.

• Przeciwbólowe, zwłaszcza w chorobach reumatycznych.
• Jako roślina lecznicza mandragora jest obecnie prawie zapomniana, używana sporadycznie jako składnik o działaniu rozkurczowym.
• Jest silnym afrodyzjakiem, posiada składniki mogące wpływać stymulująco i erotyzująco.
• Uśmierza ból.
• Działa nasennie, odprężająco, uspakajająco.

Surowiec zielarski: Korzeń. Jest jednym z surowców tropanowych, podobnie jak liście bielunia, lulka czarnego i korzeni i liści pokrzyku wilczej jagody. Zawiera alkaloidy (ok. 0,37%), w tym hioscyjaminę, skopolaminę, atropinę.

Zbiór i suszenie: Korzeń wykopuje się jesienią i suszy w cieniu, a następnie w ogrzewanych suszarniach. Korzenie o przeznaczeniu farmaceutycznym przed suszeniem kroi się na plastry.