Zwana też czasami l. lekarską wonną, bławatką, czyszczeczem. Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego (Francja, Hiszpania, Andora,Włochy). Jest uprawiana w wielu krajach świata, również w Polsce.

Pokrój: Półkrzew o wysokości od 50 do 90 cm. Pędy wzniesione, w dolnej części zdrewniałe, górą zielone, pokryte srebrzystymi włoskami.

Liście: Naprzeciwległe, wąskolancetowate do równowąskich, całobrzegie o podwiniętych brzegach, całe pokryte srebrzystym kutnerem.

Kwiaty: Zebrane w poprzerywany kwiatostan. Kwiaty zebrane w nibyokółkach, osadzone po 3 – 5 w pachwinach liści. Kolor purpurowoliliowy do fioletowego, u podgatunków i odmian uprawnych także biały i różowy. Kielich o barwie ciemnoszarej do ciemnopurpurowej, 5-działkowy. Kwitnie lipiec-sierpień.

Korzeń: Wiązkowy, silnie rozgałęziony, osiągający ponad 2 m.

Surowiec zielarski: Kwiat lawendy. Przetwór: olejek lawendowy.

Skład chemiczny: Kwiaty zawierają przede wszystkim olejek eteryczny (w jego skład wchodzą: linalol, geraniol, furfurol, pinen, cyneol, borneol) oraz barwniki (antocyjany), garbniki, cukry, związki mineralne.

Działanie:

• Zarówno surowiec jak i olejek mają działanie przeciwskurczowe, uspokajające i antyseptyczne.
• Jako środek żołądkowy działa wiatropędnie jednocześnie poprawiając trawienie.
• Lawenda ma działanie rozkurczowe i uspokajające.
• Stosuje się ją do kąpieli wzmacniających.
• Redukcja niepokoj psychiczny.
• Leczy pobudzenia.
• Na bezsenności.
• Na dolegliwości układu pokarmowego pochodzenia nerwowego.
• Wzdęia.
• W balneoterapii, leczenie problemów krążenia.
• Leczenie skurczów oraz bólów mięśniowych, neurologicznych, reumatycznych.

UWAGA: U niektórych osób, które cierpią na alergię, lawenda może wywołać podrażnienia albo zapalenie skóry. Stosowanie lawendy jest odradzane w czasie trzech pierwszych miesięcach ciąży.