Gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: tysiąclist, złocień krwawnik, żeniszek krwawnik. Pospolity w Eurazji oraz w Ameryce Północnej. W Polsce pospolity na całym obszarze. Występuje na pastwiskach, łąkach i nieużytkach od niżu po tereny górskie. Na polach uprawnych obecny jako chwast.

Pokrój: Osiąga wysokość 50–80 cm. Czasem tworzy niewielkie kępy. Cała roślina jest miękko, wełnisto owłosiona.

Łodyga: Prosta, słabo rozgałęziona, o silnym zapachu.

Liście: Ciemnozielone, w zarysie wąskolancetowate, podwójnie lub potrójnie pierzaste, wiosną przy ziemi tworzą gęste rozetki, na łodygach rozmieszczone są rzadko. Liście odziomkowe są ogonkowe i szerokie na 2–4 cm, liście łodygowe są siedzące i o połowę węższe.

Kwiaty: Płaskie kwiatostany, utworzone z koszyczków zebranych w baldachogrono, o 5 żeńskich kwiatach brzeżnych nibyjęzyczkowych i środkowych rurkowych, obupłciowych. Pojedyncze koszyczki o średnicy ok. 5 mm. Kolor naturalny kwiatów to biały lub różowy z żółtawym środkiem.

Owoc: Spłaszczona niełupka, srebrzystoszara, wąsko oskrzydlona.

Kłącze: Pełzające o żółtawym kolorze, podziemne białe, zaróżowione przy węzłach. Wydaje liczne, przyziemne rozety liści, z których wyrastają łodygi kwiatostanowe.

Surowiec zielarski: Ziele ma przyjemny, aromatyczny zapach i gorzki smak. Olejek eteryczny zawiera związki azulenowe, ponadto roślina zawiera cholinę, flawonoidy, garbniki, kwasy: mrówkowy, octowy, izowalerianowy, gorzki glikozyd achilleinę oraz sole mineralne (zwłaszcza sole cynku i magnezu).

Zbiór i suszenie: Ziele zbiera się z roślin dziko rosnących. Ścina się je w okresie kwitnienia, na wysokości ok. 10 cm nad ziemią. Do suszenia rozkłada się pojedynczą warstwą na płachtach lub wiąże w cienkie pęczki i zawiesza w cienistym i przewiewnym miejscu. Suszyć w piekarniku w temperaturze do 35 °C.

• Przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne, bakteriostatyczne i nieznaczne przeciwskurczowe.
• Ziele pobudza czynności wydzielnicze przewodu pokarmowego, wzmaga wydzielanie soków trawiennych i żółci.
• Dawniej sporządzano napar na krwotoki wewnętrzne. Dziś ziele krwawnika stosuje się wewnętrznie głównie w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych objawiających się brakiem apetytu, wzdęciami, kurczami jelit, niestrawnością oraz, ze względu na działanie przeciwzapalne, w chorobie wrzodowej.
• Krwawnik można też stosować zewnętrznie w celu łagodzenia stanów zapalnych skóry i błon śluzowych oraz na rany, aby przyspieszyć gojenie.
• Oczyszczają krew ze szkodliwych substancji, przeciwdziałając równocześnie kumulowaniu się złogów i tworzeniu się kamieni w nerkach, w woreczku żółciowym i innych narządach wewnętrznych.

Krwawnik pospolity można stosować w postaci herbatki ziołżowej sporządzanej z innymi ziołami. Taką herbatkę należy pić 3 razy dziennie. Jako nalewkę, brać 1ml (20 kropli) 3 razy dziennie.

Napar pić napar z krwawnika na problemy z układem oddechowym (np. zbyt duża akumulacja flegmy) lub używać zewnętrznie jako środek do przemywania skóry zainfekowanej egzemą. Inhalacja na problemy z gorączką sienną lub umiarkowaną astmę, używac świeżego krwawnika w gotowanej wodzie.

Świeże, aby zatrzymać krwawienie z nosa, należy umieścić liść krwawnika w nozdrzu. Okład z papki; owinąć umytymi, świeżymi liśćmi krwawnika rany lub otarcia do krwi.

Napar używać jako środka na obniżenie gorączki lub jako środka odżywczego, pomagającego w trawieniu. Nalewkę używać na problemy z układem moczowym lub na problemy menstruacyjne. Nalewka z krwawnika jest także przepisywana na kłopoty sercowo-naczyniowe. Kompres; namoczyć tampon w naparze ziołowym lub rozcieńczyć nalewkę i stosować w celu złagodzenia żylaków.

Otrzymywany po zalaniu surowca przegotowaną i ostudzoną wodą i odstawieniu na 6-8 godzin. Pić 2--4 razy dziennie po 1/2 szklanki.