Gatunek byliny należący do rodziny szparagowatych (wg systemu APG III z 2009). Występuje na terenie prawie całej Europy, a także w Azji i Ameryce Północnej. W Polsce roślina dość rozpowszechniona. Rośnie w lasach liściastych, bukowych i bukowo-grabowych, w zaroślach i lasach nadrzecznych. W górach występuje dużo częściej, niż na niżu.

Łodyga: Obła, zwykle łukowato wygięta i skłoniona w dół, o wysokości przeważnie od 30 do 70 cm. Wyrasta z czołgającego się, rozgałęzionego kłącza posiadającego ślady po ubiegłorocznych, obumarłych łodygach.

Liście: Skrętoległe, bezogonkowe, siedzące, eliptyczne, ustawione dwustronnie, malejące w stronę szczytu łodyg. Nerwacja wyraźnie widoczna.

Kwiaty: Białe o średnicy 10 mm, z zielonkawym nalotem, dzwonkowate, wąskie, zgrupowane w gronach, zwisające na krótkich szypułkach, wyrastające w kątach liści od trzech do pięciu kwiatów. Okwiat rurkowato-dzwonkowaty z zielonymi ząbkami. Wewnątrz kwiatu 6 pręcików i 1 słupek z długą, nitkowatą szyjką i niewielkim znamieniem. Pręciki mają nitki przyrośnięte do rurki korony, a ich pylniki oraz znamię słupka, zasłaniają wejście do kwiatu. Kwitnie: kwiecień – czerwiec.

Owoc: Jagoda z kilkoma nasionami. Dojrzała ma czarny kolor z widocznym oszronieniem.

UWAGA: Roślina trująca. Zawiera trujące glikozydy i asparganinę. Toksyczny jest owoc, który bywa mylony z owocami borówki czernicy powodując zatrucia u ludzi.

Surowiec zielarski: Podstawowym surowcem jest, zawierające glikozydy saponinowe, sitosterol, asparagina i inne aminokwasy.

• Moczopędne.
• Antyseptyczne.
• Obniżające poziom cukru.
• Przeciwreumatyczne.
• Stosowane jest przy leczeniu cukrzycy i chorób nerek.
• Leczenie powinno odbywać się pod kontrolą lekarza.

Zbiór i suszenie: Kłącze zbierane jest w okresie kwitnienia rośliny. Po zbiorze należy niezwłocznie wysuszyć w zacienionym miejscu bez stosowania podwyższonej temperatury suszenia.