Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Rośnie dziko w większości krajów Europy oraz na Syberii. W Polsce jest dość pospolity. Siedlisko: występuje pospolicie na glebach piaszczystych i suchych, na ugorach, nieużytkach, wydmach, brzegach lasów, skarpach, przydrożach.
Pokrój: Roślina wyrastająca do 10–30 centymetrów, nie tyle zielona co popielatoszara, wełnistofilcowata, gdyż cała roślina jest pokryta srebrzystymi włoskami. Pod ziemią posiada kłącze.
Łodyga: Rozgałęziona, do 30 cm wysokości, ulistniona.
Kwiaty: Zebrane w kuliste, pomarańczowo-żółto-złociste, rzadziej bladożółte czy purpurowe koszyczki, te z kolei tworzą baldachokształtną wiechę. Okrywa koszyczków jest suchobłoniasta. Brzeżne kwiaty to kwiaty żeńskie, wewnętrzne, wyrastające w jednym szeregu kwiaty rurkowe są obupłciowe. Kwitnie od lipca do października
Owoc: 5-kanciaste niełupki o długości 1mm z puchem kielichowym.
Surowiec zielarski: Kwiaty. Zawierają glukozydy, karotenoidy, fitosterole, kwasy organiczne, garbniki i olejek eteryczny.
Działanie:
-
Odwar z kocanek działa z powodzeniem w schorzeniach wątroby, szczególnie powstałych na tle niedostatecznego wytwarzania żółci, w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych.
-
Kocanki stosowano także w niedokwaśności soku żołądkowego, a tym samym w zaburzeniach trawienia.
-
Helichryzyna pobudza apetyt.
-
Stosowana jest przy reumatyzmie, podagrze.
-
Działają żółciopędne, moczopędnie, przeczyszczająco i pobudzająco na czynności żółciowe.
