Ludowa nazwa niedośpiałek. Gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Rodzimy obszar jego występowania to Europa i część terytorium Azji. Rozprzestrzenił się w Australii, Nowej Zelandii i w Ameryce Północnej. W Polsce występuje na całym terenie kraju.

Pokrój:
Pospolita, gwiazdkowato owłosiona trwała roślina wieloletnia. Występuje na suchych stanowiskach: piaszczystych, murawach, wrzosowiskach, przydrożnych poboczach, gdzie tworzy często zwarte płaty. Lubi gleby suche, piaszczyste, słabo nawożone.

Łodyga:
Nierozgałęziona, bezlistna (głąbik, niekiedy z drobnymi łuskowatymi liśćmi), kutnerowata, wyprostowana, o wysokości od 5 cm do 30 cm z pojedynczym kwiatostanem (koszyczkiem) na wierzchołku. Z jednego korzenia może wyrastać kilka łodyżek kwiatowych. Pod ziemią zgrubiałe, pełzające kłącze.

Liście:
Niebieskawozielone, zebrane w odziomkową różyczkę, podłużne, odwrotnie jajowate, u nasady zwężone, pod spodem z gęstymi, długimi, gwiazdkowatymi, białymi włoskami. Na wierzchu nagi, lub szczeciniasto owłosione. Z kątów liści różyczkowych wyrastają liczne i cienkie rozłogi.

Kwiat:
Zebrane w okrągłe koszyczki. Kwiaty żółte, języczkowate, brzeżne z czerwonymi smugami od spodu. Pojedyncze koszyczki kwiatowe mają okrywę złożoną z równowąskich łusek pokrytych szczeciniastymi, gwiazdkowatymi i gruczołowatymi włoskami. Słupki z żółtymu szyjkami. Kwitnie: maj – październik.

Owoce:
Niełupka o długości 3,5 mm, żeberkowana (na szczycie żeberka połączone w pierścień). Po przekwitnięciu zawierająca nasionka z puchem, zebrane w owocostanie (dmuchawcu) tworzącym puszystą kulę. Każde nasiono posiada niewielki, parasolowaty puszek, zwiększający powierzchnię lotną.

UWAGA:
Roślina trująca.

Skład chemiczny:
Ziele; zawierające kumaryny (umbeliferon), garbniki, gorycze, flawonoidy i inne związki czynne.

Działanie:

  • Przetwory z ziela działają ściągająco, gojąco, rozkurczowo, wykrztuśnie i moczopędnie.
  • Stosowane są do leczenia nieżytu przewodu pokarmowego, złej przemiany materii, biegunki, czerwonki, wrzodów żołądka i dwunastnicy.
  • Przy chorie płuc i kamicy nerkowej.
  • Zewnętrznie leczy rany, wrzody, czyraki i ropną wysypkę.
  • Przy anemii.
  • Wywar z kwiatów stosowano w żółtaczce.
  • Dla polepszenia apetytu.
  • Do płukania i picia przy anginie.
  • Do przemywania trudno gojących się ran
  • Ma działanie przeciwkrwotoczne i aseptyczne wykorzystuje się w leczeniu dezynterii oraz krwawiących hemoroidów.

Wywar

1łyżeczkę sproszkowanego ziela zalać szklanką wrzątku i trzymać na ogniu 20 minut Potem przecedzić. Zażywać 1—2 łyżki stołowe 3 razy dziennie. Roślina ma właściwości trujące, dlatego też nie na leży przekraczać dawek podanych w recepcie.