Gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Występuje na znacznej część Europy i Azji. W Polsce średnio pospolity. Siedlisko; suche zarośla i świetliste lasy, słoneczne wzgórza.

Pokrój: Krzew, który dorasta do 30-60 cm wysokości. Pędy ma wzniesione, sztywne.

Liście: Podługowate bądź równowąskolancetowate z zaostrzonymi końcami i szydlastymi przylistkami. Brzegi blaszki oraz nerwy na spodniej stronie owłosione.

Kwiaty: Motylkowe, zebrane na szczytach pędów. Mają barwę żółtą i nagi kielich. Łódeczka korony ma taką samą długość, jak żagielek i również są nagie. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Owoc: Strąk z drobnymi, kulistymi nasionami w środku.

Surowiec zielarski: Ziele. Zawiera m.in. alkaloidy – cytyzyna, metylocytyzyna, anagiryna, flawonoidy – luteolina, genistyna, olejek eteryczny i garbniki.

• W leczeniu zaburzeń ciśnienia tętniczego.
• Jako środek moczopędny i lekko przeczyszczający,
• Jako środek nasercowy.
• Odwar stosuje się w schorzeniach nerek, kamicy moczowej i stanach zapalnych nerek.
• Można go także stosować jako środek napotny.
• Do leczenia podagry, reumatyzmu i puchliny wodnej.
• Poprawia apetyt, przyspieszając jednocześnie przmianę materii.
• Likwiduje wzdęcia i zaparcia.
• Ma lekkie działanie przeciwbólowe i właściwości bakteriobójcze.

(1 łyżkę stołową suszu zalać 1 szklanką wrzątku, gotować pod przykryciem 5-7 minut, przecedzić i w razie potrzeby pić 2-3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej)