Zwana także bylicą estragon, bylicą głupich, dragankiem. Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Dziko występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany. Siedlisko; spotykana czasem w stanie dzikim przy drogach, na rumowiskach. Lubi stanowiska nasłonecznione, gleby próchniczne i wilgotne.
Pokrój: Kształtem i wysokością zbliżona do bylicy piołun, lecz słabiej rozkrzewiona.
Łodyga: Prosta, na wpół zdrewniała, wysokość do 150 cm.
Liście: Lancetowate lub równowąskie, zaostrzone, całobrzegie, lekko zwisające.
Kwiaty: Koszyczki osadzone wzdłuż gałązek szczytowych, nieco mniejsze niż u bylicy piołun, zebrane w luźne wiechy. Kwitnie od lipca do października.
Sztuka kulinarna:
- Estragon używany jest do zaprawiania octów ziołowych i musztardy.
- Używa się go do kiszenia ogórków i kapusty.
- Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup.
- Poprawia smak niesłonych potraw, z tego względu jest stosowany w diecie bezsolnej.
- Doskonały do drobiu, ryb i potraw z jajek.
- Estragonu nie należy gotować.
Surowiec zielarski: Ziele estragonu, w jego skład wchodzą olejki eteryczne do 0,8% (m.in. estragol), gorycze, garbniki, karoteny i dużo soli mineralnych, w tym jod.
Działanie:
- Działa lekko moczopędne.
- Wzmaga wydzielanie soków trawiennych i uzupełnia braki witaminy A. Stosuje się go przy kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu lub też przy zaburzeniach żołądkowych. Jednak jego działanie jest słabe, stąd też używa się go najczęściej w mieszankach ziołowych.
- Dietetykom bezsolnym, jak również dietetykom umiarkowanym, należy przypomnieć, że właśnie estragon w pewnej mierze może zastąpić sól, pieprz i ocet, natomiast kobietom ciężarnym nie wolno go przyjmować w żadnej postaci.
Zbiór i suszenie: Ziele zbiera się następnego roku. Należy ściąć pędy długości 20-30 cm przed kwitnieniem (kolejne zbiory w miarę odrastania pędów) i suszyć związane w niewielkie pęczki.
