Zwana też zwyczajowo vilcacora (z indiańskiego) i kocim pazurem z hiszp. Gatunek pnącza należący do rodziny marzanowatych . Pochodzi z północnej i zachodniej części Ameryki Południowej, Środkowej i Karaibów

Pokrój: Duża liana dorastająca do 30 m wysokości.

Łodyga: Czworokanciasta, młoda omszone, starsza naga.

Liście: Sercowate do jajowatych, krótkoogonkowe z czerwonawym nerwem głównym i dwoma kolcami u nasady.

Kwiaty: Zebrane w główkowate kwiatostany, wyrastające z kątów liści. Korona nietrwała, pomarańczowa, do 8 mm długości, pręciki cztery, słupek jeden.

Owoc: Torebka.

Roślina lecznicza: Stosowana od wieków przez plemiona indiańskie ze względu na swoje właściwości lecznicze.

• Zwiększa odporność organizmu dzięki obecności alkaloidów oksoindolowych pobudzających zwiększanie ilości fagocytów i wykazującą zdolność hamowania agregacji płytek krwi.
• Infekcje bakteryjne i wirusowe, alergie, grzybice.
• Pomocniczo w leczeniu astmy, artretyzmu, miażdżycy, stanów zapalnych żołądka, nerek, jelit, skóry, łuszczycy, biegunek i krwawień.
• Działanie: Antywirusowe, antybakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze.
• Przy chorobe Parkinsona.
• Przy chorobe Alzhaimera.
• Stymuluje układ immunologiczny do produkcji białych krwinek, zwłaszcza limfocytów TCD-4.
• Usprawnia funckjonowanie przewodu pokarmowego i chroni jego śluzówkę.
• Obniża poziom cholesterolu.
• Kobiety indiańskie używały korzeni tej rośliny jako środka antykoncepcyjnego,
• Przy leczeniu chorób wirusowych (półpasiec, opryszczka narządów płciowych, HIV),
• Chorób zwyrodnieniowych układu ruchu (reumatoidalne zapalenia stawów),
• Chorób o podłożu alergicznym, a także zaburzeń hormonalnych u kobiet (zespół napięcia przedmiesiączkowego)
• Przy leczeniu zapaleniu okrężnicy, także w hemoroidach, zapaleniach odbytu, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
• Pomocna przy uczuleniach.
• Przynosi ulgę w stanach chronicznego bólu.
• Łagodzi ból i stany zapalne w gośćcu i zapaleniu stawów.
• Skuteczny lek na nowotwory W badaniach doświadczalnych kwas ursolowy bardzo silnie hamuje wzrost i prowadzi do apoptozy (samounicestwienia) komórek linii nowotworowych ludzkiego raka płuca, raka jajnika, raka skóry, nowotworu mózgu, raka jelita grubego, raka żołądka oraz czerniaka i białaczki.

UWAGA: Nie wolno stosować u kobiet w ciąży, dzieci do lat 3, osoób po transplantacjach organów i implantami z możliwością odrzucenia

Skutki uboczne: Przeprowadzono niewiele badań nad ewentualnymi skutkami ubocznymi stosowania czepoty, ale nie istnieją jak dotąd doniesienia o jej szkodliwym działaniu, jeśli przyjmuje się ją w zalecanych dawkach. Przyjmowanie wyższych dawek może jednak wywołać biegunkę.

Skład: Substancje czynne zawarte w skrawkach kory: alkaloidy, beta-sitosterole, glikozydy.

Surowiec zielarski: Liście, kora i korzeń z których produkuje się preparaty

Sposób użycia: 1 łyżeczkę kory zalać 1/2 litra wody i gotować do 5 minut. Po 3 tygodniach regularnego stosowania należy zrobić tydzień przerwy.

.Dawkowanie: Profilaktycznie: 1-3 kapsułki dziennie, leczniczo - 3 razy dziennie po 2 kapsułki 30 minut przed lub w trakcie posiłku.

Zgodnie z dostępnymi pracami badawczymi, dzienna dawka lecznicza czepoty wynosi od 3 do 6 gramów, a przy zaawansowanych zmianach patologicznych można przyjmować aż do 20 g dziennie.

Zalać 1 łyżeczkę (około 5 g) surowca dwoma szklankami zimnej wody i ogrzewać do temperatury około 80 stopni Celsjusza, następnie przelać do termosu, zamknąć i trzymać przez około 60 min. Następnie należy odwar odcedzić i uzupełnić wodą do 2 szklanek. Pić 3 x dz. przed posiłkami po 1/4 szklanki odwaru, uzupełniając go uprzednio wodą do 1/2 szklanki.