Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych Inna nazwa: satureja. Rośnie dziko w południowo-wschodniej Europie oraz w Turcji. Jest uprawiany w wielu rejonach świata.

Pokrój: Jednoroczna roślina o wysokości do 25 cm.

Liście: Wąskołopate lub wąsko-lancetowate i całobrzegie liście. Kwiat Liliowe, różowe lub białe, kielich 5-ząbkowy, 1 słupek i 4 pręciki.

Owoc: Rozpadająca się na 4 rozłupki rozłupnia.

Surowiec: Ziele; Zawiera 0,8-1,5% olejku lotnego, złożonego z karwakolu i cymenu oraz garbniki, żywice i śluzy.

• Powstrzymuje nadmierną fermentacje i wzdęcia, pobudza trawienie.
• Działa słabo moczopędnie i przeciwrobaczo.

Zbiór i suszenie: Całą część nadziemną, bądź tylko same wierzchołki pędów ścina się w okresie kwitnienia (od lipca do września). Suszy się je w pęczkach zawieszonych na sznurze lub rozłożone cienką warstwą na siatkach, w temperaturze otoczenia. Można również suszyć w suszarni w temperaturze do 40 °C. Roślina produkuje najwięcej olejków eterycznyc krótko przed i w trakcie kwitnienia. Cząber świetnie nadaje się do suszenia. Wysuszone rośliny najlepiej przechowywać w szczelnie zamkniętych słoikach. Zaleca się uprawę cząbru w sąsiedztwie fasoli, gdyż odstrasza od niej mszyce.

Sztuka kulinarna: Cząber jest świetną przyprawą do ziemniaków, zup i fasoli. Dzięki wysokiej zawartości olejków eterycznych polepsza trawienie (ciężkostrawnych potraw).