Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Rodzimy obszar jego występowania to znaczna część Europy, Azji, Algieria i Tunezja w Afryce Północnej. W Polskiej florze jest archeofitem pospolicie występującym na całym obszarze. Kwitnie od lipca do września, jest. Rośnie zwykle na glebach piaszczystych i kamienistych. Można ją spotkać na poboczach dróg, nasypach, ugorach, łąkach i obrzeżach pól uprawnych

Łodyga: Osiąga wysokość 30–120 cm. Łodygi dość cienkie, rozgałęzione, zielonkawoszare, u nasady szorstko owłosione, odporna na zerwanie dzięki zawartości mocnych włókien.

Liście: Na łodygach rzadko rozmieszczone, niewielkie, lancetowate, siedzące, całobrzegie lub lekko ząbkowane, o strzałkowatej lub sercowatej nasadzie. Liście dolne owłosione od spodu, tworzące przyziemną rozetę, zatokowo pierzastodzielne, długości 10–20 cm.

Kwiaty: Kwiaty niebieskie, czasem białe lub różowe. Koszyczki kwiatowe o średnicy 3–4 cm, złożone z licznych, języczkowatych kwiatów, osadzone na szczytach łodyg i w kątach łodyg bocznych lub górnych liści. Listki okrywy koszyczka ułożone w 2 szeregach, gruczołowato owłosione. Kwiaty brzeżne dłuższe, lancetowate. Otwarte tylko w ciągu dnia, bardzo trwałe.

Owoce: Odwrotnie jajowate, 2–5-kanciaste Niełupki z wieńcem z krótkich łusek. Roślina wiatrosiewna.

Korzeń: Korzeń palowy, mało rozgałęziony, gruby, mięsisty, brunatny i gorzki w smaku.

Surowiec zielarski: Całe ziele, same płatki lub korzeń. Zawierają glikozyd intubinę, dużo inuliny (ok. 40%), laktucynę, pektynę, cholinę, taraxasterol, sole mineralne i śladowe ilości olejków eterycznych.

Działanie:

• Korzeń łagodnie pobudza wytwarzanie soku żołądkowego, żółci oraz ma działanie moczopędne.
• Jest to stosowny w wielu mieszankach ziołowych do leczenia zaburzeń trawienia i przy ogólnym osłabieniu.
• Roślina stosowana także w homeopatii,zastosowanie w leczeniu niektórych nowotworów.

Zbiór i suszenie: Całe ziele zbiera się w kwietniu. Korzeń zbiera się w październiku lub na wiosnę. Po wykopaniu należy go szybko umyć i suszyć w temperaturze ok. 40 °C.

Sztuka kulinarna: Młode listki cykorii można wiosną dodawać do sałatek, ze względu na zawartość witamin C, B i mikroelementów. Korzeni cykorii po ususzeniu, zmieleniu i uprażeniu do dziś używa się jako surogatu kawy. Przy prażeniu zawarta w korzeniu inulina przemienia się w związek o aromacie przypominającym kawę.