Gatunek rośliny z rodziny kapustowatych. Ludowe nazwy: warzęcha, warzucha. W Polsce występuje pospolicie na całym obszarze.

Pokrój: Wysokość 40-150 cm.

Łodyga: Osiągająca do 150 cm wysokości. Rozgałęziona w górnej części, kanciasta, gładka, ulistniona.

Korzeń: Długi, mięsisty o barwie jasnożółtej, na przekroju biały. O bardzo silnym aromacie i ostrym smaku.

Liście: Odziomkowe bardzo duże, nawet do 101 cm dł., podłużnojajowate do podłużnych o sercowatej nasadzie, zwężone w długi ogonek. Środkowe liście łodygowe pierzastodzielne, górne, siedzące, lancetowate do równowąskich, karbowane lub piłkowane, szczyty tępe.

Kwiaty: Niewielkie (6 mm), białe, zebrane w dekoracyjne wiechy na wierzchołkach pędów. Kielich czterodziałkowy, korona 4-płatkowa, pręcików 6, słupek jeden. Roślina zakwita od maja do czerwca.

Owoc: Jajowata lub kulista łuszczynka z klapami bez nerwów.

Skład chemiczny: W korzeniu zawarty jest glikozyd synigryna ulegający rozpadowi do olejku gorczycznego (0,1–0,2%). Liście chrzanu są trujące dla krów. Roślina ruderalna, przydroża, rowy, wilgotne zarośla. Zawartość: m.in. glikozyd sinigryna, prowitamina A, witaminy z grupy B, witamina C, witamina E sole mineralne (wapń, potas, fosfor, siarka, magnez, żelazo), olejek eteryczny, cukry, enzymy.

• Grzybobójcze, bakteriobójcze, wykrztuśne oraz niewielkie moczopędne.
• Przeciwreumatyczne, pobudza wydzielanie soków trawiennych i działa przeciwwirusowo.
• Wewnętrznie jest używany przy uciążliwym kaszlu i zapaleniu oskrzeli.
• Przy anemii, zaburzeniach trawienia, chronicznym katarze, chorobach reumatycznych.
• Przy schorzeniach wątroby i dróg żółciowych (z wyjątkiem marskości wątroby),
• Zewnętrznie okładów ze świeżo utartego korzenia używa się przy chorobach reumatycznych i nerwobólach (działają drażniąco na skórę).

Surowiec zielarski : Korzeń.

Roślina kosmetyczna: Drobno starty chrzan jest używany do przemywania twarzy rano i wieczorem. Usuwa ze skóry przebarwienia, piegi, wybiela skórę i czyni ją delikatniejszą.