Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Europy Wschodniej oraz Kaukazu, Zakaukazia i Turcji. W Polskiej florze jest kenofitem, występuje dość rzadko.

Pokrój: Jest półkrzewem. W dobrych warunkach, na glebach suchych, mocno próchniczych i na słonecznych stanowiskach, boże drzewko może dorastać do 1,5 metra wysokości. Tworzy silnie rozgałęzione krzaki. Młode pędy ma proste, sztywne, wzniesione, stare natomiast łukowato wyginające się do dołu. Wszystkie części rośliny wydzielają dość silny, specyficzny balsamiczno – korzenny zapach.

Liście: Ma dwukrotnie pierzasto-sieczne, bardzo delikatne listki, bez uszek i bez pierzastych odcinków przy nasadzie ogonka. Są one sinozielonego koloru, górą nagie, spodem owłosione. Odcinki liści mają szerokość do 1,5 mm. Oprócz liści łodygowych posiada również liście odziomkowe.

Kwiaty: Szczyty pędów wieńczą maleńkie, niepozorne żółtozielonkawe koszyczki kwiatowe, które jednak ze względu na to, iż nasze lato jest zbyt krótkie dla bożego drzewka nie wydają owoców. Zewnętrzne listki okrywy koszyczka o średnicy1,5-3 mm są zwisające. U podstawy kwiatostanów występują długie i niepodzielone podsadki.

Rozwój: Bylina, chamefit. Kwitnie od sierpnia do września. Siedlisko: roślina ruderalna, Roślina trująca: Nieodpowiednio stosowana może spowodować szkodliwe skutki uboczne. Liczba chromosomów 2n= 18

Surowiec zielarski: Górne części pędów zebrane w czasie kwitnienia, ziele ścięte parę cm nad ziemią.

Zawartosc: Olejek eteryczny (do 2,5%), związki kumarynowe, żywice, kwasy organiczne (w tym kawowy), garbniki (do 6%), gorycze, alkaloid abrotanina, sole mineralne i niewielkie ilości prowitaminy A oraz witaminy C.

• Przejawia głównie działanie żółciopędne i ułatwiające przepływ żółci z pęcherzyka żółciowego do dwunastnicy.
• Wzmaga wytwarzanie soków trawiennych, środek pobudzający apetyt oraz pobudzający macicę.
• Działa słabo moczopędnie, przeciwzapalnie oraz ściągająco, napotnie i przeciwrobacznie.
• Napar jest stosowany przy chorobach wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych (zastojów żółci, stanów skurczowych), także w niedokwaśności, zapaleniu żołądka, jelit i lekkich biegunkach.
• Ma zastosowanie w dychawicy, gośćcu, nieregularnym miesiączkowaniu i przeziębieniu.
• Zewnętrznie używano go, w połączeniu z mąką jęczmienną i olejem roślinnym (utrzeć równe wagowo części składników na jednolitą masę) do robienia okładów na obrzęki i powiększone gruczoły.
• Do przemywania ropiejących ran, czyraków, do okładów i płukania w zapalnych i ropnych stanach gardła (należy zwrócić uwagę, aby zbyt gwałtowne płukanie nie drażniło gardła; gardło należy tylko zwilżać).
• Ziele stosowane jest jako dodatek do kapieli o dzialaniu wzmacniajacym, poprawia krazenie skóry.

Napar: Do użytku wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Zalewamy 1 pełną łyżkę stołową suszu jedną szklankę wrzątku i odstawiamy na 15-20 minut pod przykryciem do naciągnięcia. Pijemy po pół szklanki dwa razy dziennie.