Gatunek w różnych systemach klasyfikacyjnych zaliczany do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. W Polsce pospolita roślina uprawna.
Pokrój: Roślina prawie naga, często czerwona przebarwiona.
Liście: Liście w rozecie są trójkątne lub owalne o zabarwieniu od jasnozielonego do brązowo lub fioletowoczerwonego. Są osadzone na długich, soczystych ogonkach
Kwiaty: Kwiaty są wytwarzane w drugim roku, zebrane są w dość duże wiechy.
Owoce: Suche, jednonasienne, pękające wieczkiem. Zrośnięte są po kilka w tzw. kłębek.
Korzeń: Ma jadalny, czerwony korzeń spichrzowy.
Skład chemiczny: Młode liście zawierają więcej białka i soli mineralnych aniżeli korzenie. Korzeń zawiera białko, cukry, sole mineralne, witaminy z grupy B i witaminę C. Ma szczególnie znaczenie dietetyczne dzięki dużej zawartości błonnika, który wpływa dodatnio na trawienie oraz dzięki zawartości kwasu jabłkowego, cytrynowego, winnego i szczawiowego.
Działanie:
- Pobudza apetyt.
- Poprawia morfologię krwi.
- Reguluje trawienie.
- Mineralizuje organizm.
- Odziaływuje stabilizująco na system nerwowy.
- Odkwasza jelita.
- Poprawia gospodarkę tlenową organizmu.
- Odkwasza organizm. Możliwości leczenia Anemia, nerwica, odwapnienie organizmu, grypy, przeziębienia, gruźlica, nowotwory, odkwaszenie jelit, zapalenie wątroby, żółtaczka, kamica wątroby, wrzody, zgorzele.
Przeciwwskazania: Cukrzyca, hiperglikemia, kamica szczawianowa.
