Gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych. Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. Jest pospolity na całym terenie Polski. Występuje w zbiorowiskach leśnych od niżu po piętro subalpejskie, ale wniektórych częściach środkowej Europy sięga tylko po pogórze.

Pokrój: Cała roślina osiąga wysokość 20–40 cm. Ziele najlepiej zbierać w okresie kwitnienia

Łodyga: Prosto wzniesiona lub pokładająca się, gęsto rozgałęziona, owłosiona i łamliwa. O różowawym odcieniu

Liście: Odziomkowe szybko usychają. Łodygowe są długoogonkowe, ułożone naprzeciwlegle. Kształt blaszki liściowej w zarysie trójkątny, pierzastosieczny lub podwójnie pierzastosieczny.

Kwiaty: Osadzone na szypułkach po dwa w kącie liścia wspierającego. Kwiaty o średnicy około 1 cm. Działki kielicha o 3 nerwach są gruczołowato owłosione. Płatki korony karminoworóżowe, odwrotnie jajowate.

Owoce: Rozłupka, przeważnie gładka, czasem u podstawy owłosiona.

Surowiec leczniczy: Surowcem zielarskim jest ziele.

• Wyciągi działają ściągająco i przeciwwirusowo.
• Stosuje się w schorzeniach nerek i pęcherza, biegunkach.
• W stanach zapalnych jamy ustnej, w drobnych zranieniach.
• Ziele rozgniatano i przykładano do ran i wrzodów.
• Odwar z ziela i korzeni służył do leczenia biegunki, czerwonki, hamowania krwotoków z nosa.
• W medycynie ludowej uważany jest za lek na bielactwo (przy długotrwałym stosowaniu).

Inne zastosowania: Ze względu na nieprzyjemny zapach stosowany jako środek przeciwmolowy. Wyciągi wodne stosowane są jako przeciwwirusowe środki ochrony roślin. Skład chemiczny: Garbniki elagowe (geranina, izogeranina), flawonoidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, witamina C.