Gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski. Bluszczyk kurdybanek pospolicie występuje na poboczach dróg, łąkach, pastwiskach, wilgotnych lasach liściastych, podwórzach. Występuje także na polach i w ogrodach jako chwast.
Pokrój: Roślina wysokości 10-20 cm, z długimi pełzającymi rozłogami, łatwo zakorzeniającymi się.
Łodyga: Podnosząca się, sporadycznie owłosiona lub naga, rozgałęziona, kanciasta i miękka, z długimi (do 1 m) ulistnionymi rozłogami.
Liście: Zimotrwałe, naprzeciwległe, długości 1-3 cm, sercowato okrągławe lub nerkowate, z karbowanym brzegiem. Na spodniej stronie blaszki często fioletowoczerwone.
Kwiaty: Osadzone po 2-4 w kątach liści, krótkoszypułkowe. Kielich rurkowaty, niewyraźnie dwuwargowy, korona niebieskofioletowa do czerwonawej, sporadycznie biała, z włoskami w gardzieli. Górna warga dwuklapowa, dolna trzyklapowa. Posiada dwa rodzaje kwiatów obok kwiatów obupłciowych występują kwiaty żeńskie z prątniczkami.
Owoce: Rozłupnia rozpadająca się na 4 rozłupki.
Surowiec zielarski: Ziele bluszczyku
Skład chemiczny: Ziele zawiera śladowe ilości olejku eterycznego, do 7% garbników, cholinę, substancję goryczkową – glechominę, saponiny, żywice, sole mineralne.
Działanie:
- Ziele stosowane przeciw zatruciu ołowiem.
- W postaci naparu stosowany przy przewlekłych nieżytach dróg oddechowych, astmie, przeciw bólom żołądka, przy schorzeniach pęcherza i kamicy nerkowej.
- Zewnętrznie używany do przemywania ran i w chorobach skóry, ze względu na delikatne działanie ściągające, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.
Roślina przyprawowa: Stosowany jako przyprawa. Świeże ziele bywa nieraz stosowane wiosną jako dodatek do zup ze względu na przyjemny korzenny zapach i smak.
Zbiór i konserwacja: Zbiór przeprowadza się w początkowym okresie kwitnienia rośliny. Należy zbierać całe ulistnione pędy z wyjątkiem ich dolnej części. Zwykle zbiera się pędy wraz z trawą ze względu na to, że roślina wytwarza pędy płożące i trudno je zebrać w inny sposób. Przed suszeniem należy trawę usunąć. Suszenie przeprowadza się w warunkach naturalnych, w miejscu przewiewnym i zacienionym. W przypadku suszenia w suszarniach temperatura nie powinna przekroczyć 40oC. Prawidłowo wysuszony surowiec powinien zachować naturalną barwę.
