Gatunek rośliny zielnej. Rośnie dziko w Azji Zachodniej, Afryce Północnej, na Maderze, Wyspach Kanaryjskich oraz w Europie Południowej. Z wyglądu podobna do kopru włoskiego.

Pokrój: Roślina silnie rozgałęziona, w naturze do 50 cm wys., w uprawie do 120. Łodyga dęta, tylko w węzłach pełna. Dołem słabo bruzdkowana.

Korzeń: Palowy, biały, słabo rozgałęziony.

Liście: O pochwiastej nasadzie są delikatne, dwu-, trzykrotnie dzielne.

Kwiaty: Zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty małe, o nieprzyjemnym zapachu, obupłciowe, z pięcioma białymi płatkami. Pręcików od 2 do 5, z dwukomorowymi, różowymi pylnikami. Słupek o dwóch szyjkach, tworzy się z dwóch zrośniętych owocolistków zrośniętych z dnem kwiatowym. Dwie szyjki słupka osadzone są na poduszeczce discus, która jednocześnie jest miodnikiem nectaria. Kwiaty zebrane są w kwiatostany baldachy o średnicy do 22 cm.

• Piranokumaryny, a zwłaszcza wisnadyna działają rozkurczająco na naczynie wieńcowe i nerkowe. Powodują one wzmożenie ukrwienia mięśnia sercowego. Podobne lecz słabsze działanie wykazuje kelina.
• Z owoców aminka egipskiego produkuje się nalewkę oraz wyciągi. Izolowane są także poszczególne związki (kelina, wisnadyna). Działają one jednak słabiej niż surowiec.
• Leki zawierające wyciągi z owoców aminka egipskiego są stosowane pomocniczo, jako leki rozkurczające, przy leczeniu choroby wieńcowej serca, astmy oskrzelowej oraz kamicy nerkowej.

 UWAGA:  Kelina w postaci tabletek i zastrzyków stosowana jest rzadko w powodu złej rozpuszczalności, właściwości alergizujących, oraz zdolności do kumulowania się w organizmie. Gromadząca się w organizmie kelina może wywoływać łagodne skutki uboczne w postaci zawrotów głowy, braku łaknienia i pokrzywki dlatego też stosowane są raczej jej syntetyczne pochodne. Wyciągi z owoców oraz kelina wywołują, po wielokrotnym stosowaniu, objawy nietolerancji i nudności, brak łaknienia, ból głowy, świąd, czasem bezsenność.

Zbiór i konserwacja: Surowiec zbiera się w październiku, w okresie dojrzewania większości owoców. Zebrany surowiec poddaje się suszeniu w miejscu zacienionym i przewiewnym. Surowcem leczniczym jest owoc Twarde i aromatyczne szypuły kwiatostanów używane są do wytwarzania wykałaczek

Skład chemiczny: Związkami farmakologicznie czynnymi surowca są pochodne furanochromonu (kelina, wisnagina, kelol, kelolglukozyd i in.) oraz piranokumaryn (wisnadyna, samidyna i in.). Poza tym w surowcu występują związki flawonowe (akacetyna), 0,2% olejku eterycznego, fenolokwasy, ok. 20% tłuszczu i inne. Według FP IV surowiec powinien zawierać nie mniej niż 1% keliny.