Aloen Gatunek byliny pochodzący z terenów Afryki i Azji Mniejszej
Liście: Mięsiste, najczęściej z woskowatym nalotem, brzegiem kolczaste, umieszczone w przyziemnych rozetkach, zawierają żółtawy lub brązowawy sok mleczny.
Kwiaty: Długi, czerwony, żółty lub pomarańczowy okwiat, bogaty w nektar, zebrany w grono. Zapylany przez ptaki. Niekiedy kwiaty są dwubarwne. Powtarzające się kwitnienie odróżnia aloesy od podobnych do nich agaw, które kwitną raz w życiu i zamierają.

Owoc: Torebka.

Surowiec zielarski: Najczęściej stosowanym produktem z aloesu jest jasny, gęsty żel otrzymywany ze środkowej części liścia. Pomiędzy tym żelem a skórą liścia znajduje się warstwa komórek, które zawierają gorzki żółty sok. Po wysuszeniu z tego soku otrzymuje się lateks aloesowy. Świeże liście służą do otrzymywania wodnych wyciągów. Sok stosowany bezpośrednio na rany skóry bardzo przyspiesza proces gojenia. U małych dzieci niewskazane jest stosowanie okładów z aloesu w formie czystej, tzn. z części miąższu , gdyż może dojść do poparzenia lub nawet owrzodzenia skóry w miejscu przyłożenia rośliny. U dzieci ze względu na chłonność skóry może dojść także do zaburzenia działania przewodu pokarmowego objawiającego się nudnościami a nawet wymiotami i biegunką.

Działanie:

  • Przeciwbólowe (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy).
  • Przeciwzapalne (kampesterol, bradykinazę).
  • Przeciwbakteryjne (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe). Stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. Ma korzystny wpływ w terapii wrzodów trawiennych, ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, którego nadmiar powoduje powstawanie wrzodów, wzmaga czynności żółciotwórcze.
  • Przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocny w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych).
  • Pobudza wzrost i naprawę skóry.
  • Działa jako silny środek przeczyszczający (niewielkie ilości aktywnych związków przenikają do mleka karmiących matek, działając przeczyszczająco na dzieci).
  • Przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary.
  • Bywa stosowany miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidami.
  • Stosowany do leczenia trądziku.
Zbiór: Liście należy zbierać z roślin co najmniej trzyletnich. Podlewanie roślin należy przerwać na około 6 - 8 dni przed zbiorem w celu zwiększenia zawartości związków o działaniu immunostymulującym.

Zastosowanie:

  • Świeże liście aloesu lub sok służą do sporządzania wielu preparatów w postaci maści, płynu, iniekcji, syropu, wyciągu na winie, mazidła, przysypki i innych.
  • Stosuje się je: naskórnie, doustnie lub wewnętrznie w licznych schorzeniach, m.in. w nieżycie żołądka i jelit, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, wrzodzie żołądka i dwunastnicy (także z tendencją przejścia w stan rakowy), kurczach mięśni, nerwobólach, bólach stawów na tle reumatycznym, dychawicy oskrzelowej. W postaci.iniekcji i przemywań – w chorobach oczu, m.in. zapaleniu rogówki i spojówek, zmętnieniu rogówki, zmianach zwyrodnieniowych, stanach po przeszczepieniu rogówki;
  • Zewnętrznie – przeciw oparzeniom, owrzodzeniom, pęknięciom skóry, ukąszeniom przez zwierzęta i owady, wysypkom, odleżynom, świądowi i innym.